Να την αγαπάς γιατί παίζει φαντεζί ποδόσφαιρο;
Γιατί διαθέτει αρτίστες που κολλούν την μπάλα στο πόδι τους ωσάν και είναι οι Κικλάντζε στο 2025;
Άραγε να την αγαπάς, γιατί η άμυνα της τσακίζει κόκκαλα και δεν αφήνει τον αντίπαλο να πάρει ανάσα;
Ή μήπως γιατί το passing game της, είναι τόσο γρήγορο, που σε αναγκάζει να κολλήσεις στην καρέκλα σου, παρακολουθώντας την μπάλα ν’ αλλάζει πόδια;
Και όμως, τίποτα, μα τίποτα απ’ όλα αυτά, δεν χαρακτηρίζουν την Ανόρθωση του Κετσπάγια.
Ούτε διαθέτει κάποιο πολύ επίπεδο τρόπο ανάπτυξης, ούτε Χριστοδουλόπουλο έχει να πάρει παιγνίδι πάνω του, ούτε τον Ουάρντα να κάνει σμπαράλια τις αντίπαλες άμυνες, ούτε τον Ράγιος να κόβει το γήπεδο στα δύο με τις πάσες του, ούτε τον Σίντεφελντ να ηγείται ενός αμυντικού μηχανισμού που πνίγει τον αντίπαλο!!!
Δεν διαθέτει τίποτα… διαθέτει όμως ένα στοιχείο που υπερνικάει κάθε πολυτέλεια, κάθε αρετή.
Η Ανόρθωση είναι αληθινή!!! Δεν έχει κανένα ψέμα από πίσω της.
Η διοίκηση δεν έκρυψε ποτέ της τα προβλήματα, ο κόσμος έχει επίγνωση της κατάστασης, μ’ αποτέλεσμα να μην τρέφει αυταπάτες και οι παίκτες κατανόησαν το εύρος της ομάδας που αγωνίζονται.
Αυτή της η αυθεντία συμπεριλαμβάνει και έχει άμεση σύνδεση με το μεγαλείο της, που έτσι και αλλιώς διαθέτει και αντλείται από το ίδιο της το παρελθόν.
Και η εικόνα που συνοδεύει την Ανόρθωση με τα γεμάτα πέταλα και τον κόσμο της να την τρέχει από πίσω, δεν διαφέρει σε τίποτα από τα παλιά της χρόνια!!
Όσο αφορά το παρόν, οι Βαρωσιώτες αρνούνται να υποταχθούν στο σύγχρονο μοτίβο «πελάτης- οπαδός».
Δεν απαιτούν καλό προϊόν, δεν ακολουθούν ανάλογα των επιτυχιών.
Επ’ αυτού η ομάδα έχει κάνει μόλις δύο νίκες και δεν της φτάνουν τα εισιτήρια εντός- εκτός!!
Κακά τα ψέματα, δεν παρακολουθούν κανένα θέαμα της προκοπής.
Ο Κετσπάγια κάνει αυτό που κάνει ξέρει πάντα να κάνει καλά. Να χτίζει την άμυνα του, να κλείνει τις τρύπες και να οχυρώνει τον αμυντικό του μηχανισμό.
Δεν έχει όμως εκείνη την ποιότητα που θα πλήξει τον αντίπαλο. Δεν έχει τους παικταράδες του παρελθόντος… ούτε καν τα στημένα που πάντοτε αποτελούσαν πηγή κινδύνου για την φιλοσοφία του Τιμούρ.
Έχει όντως το Σένσι!!!
Στο δικό μου το μυαλό, η μεγαλοπρέπεια του Ιταλού είναι άμεσα συνυφασμένη με την ταπεινότητα του. Μη τα πολύ λέμε, για τέτοια εποχή μοιάζει θεόσταλτος!!!
Άμα είχε και λίγη ποιότητα γύρω του, η ομάδα θα κοίταζε πιο ψηλά. Όχι τόσο ψηλά, όσο κοίταγε ο Βούκιτς, όταν ο Σένσι μετά από ένα σόλο, του έστειλε τη μπάλα στο κεφάλι και την έστειλε στα ουράνια.
Όσον αφορά το ματς με τον Απόλλωνα.
Κρίμα που ο Παρούτης παίζει σε μια ομάδα χωρίς ταλέντο, γιατί ο ίδιος κουβαλά μπόλικο.
Ο Σεργίου έφαγε τη δεξιά γραμμή, αναγκάζοντας τον Σωφρόνη να βάλει τον Μαλεκκίδη στο 80’ μήπως και του την κάνει από δεξιά ο πρώην Σαλαμιναίος.
Ο Φουρτάδο δεν θέλεις να κάνεις καυγά μέσα σε κλαμπ που είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια…ο Αρτυματάς είναι ενσωματωμένος σε κάθε προσπάθεια που κάνει η Ανόρθωση, είτε παίζει αριστερό στόπερ στην τριάδα, είτε οδηγεί το λεοφωρείο, είτε δουλεύει στο τμήμα καθαριότητας του Αντώνης Παπαδόπουλος θα το κάνει με την ψυχή του.
Ο Αμποακί, σκουπίζει όσο μπορεί και είναι τυχερός που έχει δίπλα του το Σένσι, ο Κίκο είναι ότι πιο ποιοτικό διαθέτει το ρόστερ και πάει λέγοντας.
Είπαμε την Ανόρθωση, αξίζει να την αγαπάς. Όχι για τα λούσα της. Ούτε το φανταχτερό παιγνίδι της. Ούτε τις πριμαντόνες που είναι στο ρόστερ της.
Την αγαπάς γιατί είναι αυθεντική. Δεν κρύβεται πίσω από δικαιολογίες, δεν παραδίνεται και κυρίως προστατεύει τον αυτοσεβασμό της.
Μπορεί να μη νικά, μπορεί να μην έχει καλή στατιστική, αλλά έχει ψυχή και καρδιά. Πράγματα δηλαδή που δεν μετριούνται…
Γ’ αυτό αξίζει να την αγαπάς!!!
