Σε αυτό που ονομάζουμε Fair Play, κυρίαρχο ρόλο έχει η λέξη και η έννοια σεβασμός. Αυτός ο σεβασμός δεν μπορεί να σερβίρεται «α λα καρτ». Πρέπει να είναι τρόπος σκέψης, τρόπος συμπεριφοράς, τρόπος ζωής. Στο ποδόσφαιρο, με την πρώτη ευκαιρία τα χώνουμε άγρια στους διαιτητές. Και πολύ καλά κάνουμε, για να είναι σωστοί και ακριβοδίκαιοι.
Δυστυχώς, όμως, ακόμη και στην εποχή του VAR εμφανίζονται φαινόμενα λανθασμένων αποφάσεων. Ομάδες αδικούνται –και αντίστοιχα ομάδες ευνοούνται– κι ας μην μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Ας μην προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε μια κατάσταση, ανάλογα με τη σωματειακή μας προτίμηση. Τα μεγάλα λάθη των διαιτητών στοιχίζουν ακριβά και οι «ένοχοι» πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί. Η Επιτροπή διαιτησίας οφείλει να βρει τον τρόπο, οι τιμωρίες να είναι παραδειγματικές κι όχι χάδι στο… κεφάλι.
Αντίστοιχα, όπως ο διαιτητής πρέπει να είναι σωστός, το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι μεγάλοι πρωταγωνιστές στο γήπεδο. Οι ποδοσφαιριστές! Δεν νοείται να σωριάζονται στο έδαφος λες και τους… πυροβόλησε ελεύθερος σκοπευτής, ενώ στην πραγματικότητα, μόλις τους ακούμπησε ο αντίπαλος. Είπαμε σεβασμός…
Κι οι προπονητές κι οι παράγοντες, δεν υπάρχει λόγος να διαμαρτύρονται για ψύλλου πήδημα. Δεν βοηθούμε έτσι το άθλημα. Αντίθετα πυροδοτούμε την ατμόσφαιρα και δεν θα αργήσουν να έρθουν τα χειρότερα. Ο σεβασμός που λέγαμε…
Leave a Reply