Με λόγια γεμάτα συναίσθημα και ειλικρίνεια, ο Γκόρντον Σίλντενφελντ γύρισε τον χρόνο πίσω και μίλησε για την εμπειρία του στην Κύπρο και την Ανόρθωση, αποκαλύπτοντας πτυχές της καριέρας του, τη σχέση του με τον κόσμο και το πώς γεννήθηκε μέσα του η επιθυμία να ακολουθήσει τον δρόμο της προπονητικής.Σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο gazzetta.gr, ο Γκόρντον Σίλντενφελντ στάθηκε ιδιαίτερα στην περίοδο που αγωνίστηκε στην Κύπρο, κάνοντας ειδική αναφορά στην Ανόρθωση, την οποία χαρακτήρισε ως «σοκ», με την πιο θετική έννοια.
Ο Κροάτης πρώην αμυντικός εξήγησε πως ο τρόπος ζωής στο νησί ήταν από τα πρώτα στοιχεία που τον κέρδισαν, καθώς του επέτρεπε να περνά περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του, χωρίς τις δυσκολίες των συνεχών ταξιδιών. Παράλληλα, ανέδειξε τον καθοριστικό ρόλο της συζύγου του στην απόφασή του να μετακομίσει στην Κύπρο, απορρίπτοντας προτάσεις από Τουρκία και Ρωσία.
Ιδιαίτερη μνεία έκανε στην Ανόρθωση και τον κόσμο της, τονίζοντας πως δεν είχε ξανασυναντήσει τέτοιο πάθος και αφοσίωση. Παρά τα οικονομικά προβλήματα και την αδυναμία της ομάδας να κάνει το επόμενο αγωνιστικό βήμα, ο Σίλντενφελντ υπογράμμισε πως τα γεμάτα γήπεδα και η στήριξη του κόσμου, εντός κι εκτός έδρας, τον σημάδεψαν βαθιά.
Αναφερόμενος στο μέλλον του και την προπονητική, αποκάλυψε πως από τα χρόνια που αγωνιζόταν όλοι τον θεωρούσαν «προπονητή μέσα στο γήπεδο». Πλέον, όπως είπε, ζει με πάθος αυτόν τον νέο ρόλο, επισημαίνοντας τη μεγάλη διαφορά ευθύνης ανάμεσα στον ποδοσφαιριστή και τον προπονητή.
Κλείνοντας, τόνισε πως οι αμυντικοί και οι μέσοι έχουν πλεονέκτημα ως προπονητές λόγω της συνολικής εικόνας που έχουν για το παιχνίδι, ενώ στάθηκε στη νοοτροπία νικητή που τον χαρακτηρίζει, την οποία θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της πορείας του στο ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά οι αναφορές στην Κύπρο
Πώς πέρασες στην Κύπρο;
Είδα τον τρόπο ζωής και μου άρεσε πολύ. Επίσης μου άρεσε ότι δεν υπήρχαν μακρινά ταξίδια. Είσαι συνέχεια στο σπίτι σου. Η οικογένειά μου πέρασε καλά. Η Ανόρθωση ήταν ένα σοκ για μένα. Δεν είχα συναντήσει ξανά κάτι σαν αυτό. Ήξερα παίκτες που είχαν περάσει από τον ΑΠΟΕΛ ή την Ομόνοια. Αλλά στην Ανόρθωση είδα ξανά γεμάτα γήπεδα, αγάπη, τον κόσμο να βγαίνει μπροστά όταν το κλαμπ είχε οικονομικά προβλήματα. Η ομάδα δεν κατάφερε ποτέ να κάνει το βήμα προς τα πάνω, αλλά το πάθος ήταν εντυπωσιακό. Κόσμος υπήρχε όπου και αν παίζαμε, μέσα – έξω. Δεν περίμενα κάτι σαν αυτό.
Ποιο ήταν το story της μετακίνησής σου στην Ανόρθωση;
Είχα πει στην γυναίκα μου να επιλέξει που θέλει να πάμε, είχα πρόταση από την Τουρκία και από την Ρωσία. Μου είπε τότε η γυναίκα μου πως στην Τουρκία δεν έχει θάλασσα και πως στην Ρωσία έχει κρύο. Μου είπε να κοιτάξω στην Κύπρο και τελικά πήγα στην Κύπρο. Με βοήθησε πολύ όλο αυτό. Ήθελα, φυσικά, να πάω σε μία ομάδα που να παλεύει για κάποια διάκριση. Είχα την τύχη όλες οι ομάδες μου να παλεύουν για τίτλους και αυτό είχε περάσει στη νοοτροπία μου.
Καταλάβαινες από τότε πως θα γίνεις προπονητής;
Μου έλεγαν πως ήμουν προπονητής και όταν έπαιζα. Μιλούσα πολύ μέσα στο γήπεδο, όλοι περίμεναν από μένα να γίνω προπονητής. Τώρα που ξεκίνησα, το αγαπώ κι έχω πάθος γι’ αυτό. Δεν θα έλεγα, λοιπόν, ποτέ όχι!
Κλείνοντας, λένε πως οι αμυντικοί γίνονται καλύτεροι προπονητές;
Ναι, όπως και οι μέσοι. Γιατί έχουμε καλύτερη εικόνα του γηπέδου. Το πιο δύσκολο, όμως, είναι ότι όταν πηγαίνεις στην προπόνηση, όντας, ποδοσφαιριστής, σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Ως προπονητής πρέπει να οργανώσεις όλους τους ανθρώπους που θα έρθουν στην προπόνηση. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Ήταν όμορφο για μένα που στην Κροατία κερδίσαμε την άνοδο, γιατί ταίριαξε με τη νοοτροπία νικητή που έχω. Αν κάποιος δεν έχει παίξει σπορ, δεν μπορώ να του εξηγήσω αυτό το συναίσθημα.
Leave a Reply