Υπάρχει μια σιωπή που δεν είναι αθώα. Δεν είναι αμηχανία, ούτε απουσία πληροφόρησης. Είναι επιλογή. Η χειμερινή μετεγγραφική περίοδος δεν λειτουργεί ποτέ όπως η θερινή και όσοι προσποιούνται ότι αιφνιδιάζονται, απλώς δεν έχουν διαβάσει σωστά το έργο ή είναι θεατρίνοι. Αυτή τη στιγμή, θαρρώ, τα περισσότερα δεν λέγονται όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί δεν πρέπει να ειπωθούν.
Οι ομάδες γνωρίζουν. Οι ατζέντηδες γνωρίζουν. Οι παίκτες –σε αρκετές περιπτώσεις– επίσης γνωρίζουν. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη το κοινό είναι το μέγεθος των αποφάσεων που έχουν ήδη παρθεί. Και είναι πολλές. Μετακομίσεις «κλειδωμένες», συμφωνίες στο τελικό τους στάδιο, παίκτες που πατούν χορτάρι γνωρίζοντας πως μετρούν αντίστροφα. Δεν πρόκειται για θεωρία. Είναι πρακτική που επαναλαμβάνεται κάθε έτος.
Ο λόγος προφανής: υπάρχει αγωνιστική δράση. Υπάρχουν βαθμοί, στόχοι, αποστάσεις που δεν συγχωρούν λάθη διαχείρισης. Αν ανοίξουν τα χαρτιά νωρίς, τα αποδυτήρια κινδυνεύουν να τιναχθούν στον αέρα. Κανείς προπονητής δεν θέλει παίκτες που νιώθουν «τελειωμένοι» πριν τελειώσουν. Κανένας πρόεδρος δεν ρισκάρει εσωτερική αποσταθεροποίηση για να κερδίσει λίγες γραμμές επικαιρότητας.
Γι’ αυτό και όσα δεν γράφτηκαν τις τελευταίες εβδομάδες, αναμένεται να πέσουν όλα μαζί. Μετά την αυλαία της 15ης αγωνιστικής. Μαζεμένα και χωρίς προσχήματα. Τότε θα φανεί ποιοι διάβασαν σωστά την ανάγκη και ποιοι… αγόρασαν χρόνο. Η χειμερινή περίοδος των προσθαφαιρέσεων δεν συγχωρεί αυταπάτες. Και φέτος, λιγότερο από ποτέ. Μία ματιά στον βαθμολογικό πίνακα, αρκεί…
Leave a Reply